Tak. Dzieciństwo wpływa na dorosłe relacje w związku. Z punktu widzenia rodzicielstwa znajomość tej zależności może przynieść wiele korzyści. Dziecko uczy się bowiem doświadczając, zapamiętując otoczenie, zachowania. W dalszym życiu znane mu wzorce, odzwierciedla w tworzonych przez siebie relacjach. Warto mieć świadomość tej zależności, zaś odkrycie własnego wzorca życia uczuciowego (stylu miłosnego) daje szansę na poprawę relacji, co w konsekwencji prowadzi do kreowania przykładnej relacji, godnej naśladowania.
Jak dzieciństwo wpływa na dorosłe relacje w związku – wzorce uczuciowe
Małżeństwo z wieloletnim stażem Millan i Kay Jerkovich, eksperci od relacji małżeńskich opracowali pięć stylów miłości, które tworzą określone zachowania, skłonności i tendencje, które każdy z nas preferuje i okazuje w związku. Są to style:
- Kontroler
- Ofiara
- Unikający
- Wątpiący
- Zadowalający
Pierwsze lata małżeństwa państwa Jerkovich nie należały do najlepszych, niemniej jak sami piszą po tym jak zrozumieli źródło własnych frustracji, wszystko się zmieniło. Na nowo rozpoczęli pracę nad budowaniem bezpiecznej więzi małżeństwa, w której trwają i którą się dzielą.
Znajomość stylów miłosnych oraz tego, który styl wyrażamy w małżeństwie daje bazę do zmiany i pracy nad związkiem, by tworzyć stabilne i zdrowe relacje. W konsekwencji przyczynić się to może, do przerwania “tradycji” popełniania tych samych błędów wychowawczych, zapewniając własnym dzieciom doskonały fundament i wzorzec jaki przynosi bezpieczne połączenie w związku.
Style miłości
Kontroler
Posiadanie kontroli nad wszystkim daje mu gwarancję i ochronę przed obezwładniającymi go uczuciami, których doświadczył w dzieciństwie, czyli strachem, upokorzeniem, bezradnością. Kontroler uważa, że albo sam będzie kontrolował wszystko, albo on sam będzie kontrolowany. Minimalizuje wpływ trudnych emocji z dzieciństwa, nie chce wracać myślami do lat dziecięcych. Gniew to główne uczucie, którym kieruje się w życiu.
Dla zapewnienia stabilnej relacji kontroler powinien nauczyć się zaufania względem innych oraz popracować nad samoregulacją.
Ofiara
Dziecko, wychowane w domach dysfunkcyjnych. To dzieci posłuszne, doświadczają złości i wyładowania stresu ze strony rodziców, działają mechanicznie, stają się często niewidzialne, aby nie narażać się. W dorosłym życiu takie osoby mają niską samoocenę i poczucie własnej wartości, bywają przygnębione, niespokojne. Zdarza się, że wchodzą w relację z kontrolerem, bo tylko taką opcję znają.
Ofiara dla poprawy relacji powinna skupić się na sobie, zadbać o własne potrzeby, bo przeciwstawić się próbom manipulacji i wykorzystania.
Unikający
Unikający w dzieciństwie wychowywał się sam. Zazwyczaj od najmłodszych lat, musiał zadbać sam o siebie. Wyrażanie uczuć i dbanie o emocjonalne stany, nie były pożądane w domu. Rodzice oczekiwali od nich głównie samodzielności i niezależności. Unikający okazywanie emocji może interpretować jako słabość.
Unikający to zwykle ludzie, którzy są pozbawieni empatii czy współczucia.
Dla zapewnienia zdrowych relacji w dorosłym życiu, unikający powinien spróbować otworzyć się na partnera, nazwać własne emocje.
Wątpiący
Wątpiący to dziecko z domu, w którym dominowała nieprzewidywalność. Rodzice zazwyczaj nieobecni w życiu dziecka, lub poświęcający niewystarczającą ilość czasu. Wątpiący kiedy wkracza w dorosłe życie szuka więzi, którą często idealizuje. W konsekwencji tworzy relację opartą na fikcyjnej wizji, której partner nie jest w stanie sprostać.
Wątpiący powinien skupić się na rzetelnym poznaniu partnera, zanim zangażuje się w prawdziwy związek.
Zadowalający
Zadowalający zazwyczaj dorasta w domu w którym dominuje nadopiekuńczość lub nadmierna krytyka. To tak zwane “grzeczne dzieci” (jak już pewnie wiecie, tego zwrotu nie lubimy). Takie dziecko robi wszystko by sprostać oczekiwaniom rodziców. Takie dzieci, choć sprawiają wrażenie zadowolonych i szczęśliwych, w rzeczywistości nie czują się komfortowo. Żyją w notorycznym stresie, martwiąc się o to co myślą o nich inni, czy spełniają oczekiwania innych. Nie lubią konfliktów, często wycofują się z nich, kosztem własnych potrzeb.
Zadowalający dla stabilnego rozwoju relacji w związku powinien skupić się bardziej na własnych uczuciach i potrzebach, czy odpowiednio je rozpoznaje i nazywa. Powinien też popracować nad stawianiem granic.
Dobra relacja, czyli bezpieczne połączenie w związku
Znajomość i zidentyfikowanie stylu miłości, którym kierujemy się w życiu, może poniekąd tłumaczyć niektóre zachowania czy skłonności, jakie dotychczas przeważały w relacji. Daje to pewnego rodzaju bazę do pracy nad związkiem i dążenie w nim do uzyskania bezpiecznego połączenia, które jest gwarancją zdrowej i stabilnej relacji.
Bezpieczne połączenie to tworzenie związku opartego na wzajemnym szacunku, partnerstwie, ale też zaufaniu i trosce o potrzeby własne i partnera. Zdrowa relacja to taka, które nie tylko potrafi obdarowywać uczucie, ale też z ufnością je przyjmować. Dążenie do bezpiecznego połączenia daje gwarancję na trwały związek, oparty na uważności na wzajemne potrzeby i emocje. Dla potomstwa zaś, to bezcenny kapitał i wzorzec, który tworzy doskonały fundament dla budowania świadomego swoich potrzeb, empatycznego i wrażliwego na innych dorosłego.
Dziecko uczy się doświadczając, zapamiętując otoczenie, zachowania. W dalszym życiu znane mu wzorce, odzwierciedla w tworzonych przez siebie relacjach.
